वि. ना. करंदीकर
मला नक्की दिवस आठवतो २६ मे १९८३. त्या दिवशी रात्रभर झोप आली नाही; कारण काय, तर उद्या माझी नवीन गाडी येणार होती. २७ तारीख उजाडली आणि मी सकाळी कॅम्पमधील बॉम्बे गॅरेज इथं गेलो. सर्व व्यवहार पूर्ण झाल्यांनतर मला गाडी देण्यात आली. नवीन कोरी व माझं एक स्वप्न पूर्ण झालं. आईची इच्छा होती. गाडी घ्यायची, तर नवीनच घ्यायची; पण तेवढे पैसे कुठे होते?
मी तेव्हा कंपनीत नोकरीला लागलो होतो. जवळच विजया बँक होती. तिथल्या मॅनेजरला जाऊन भटलो. त्यांनी सहा हजार रुपये कर्ज द्यायचं कबूल केलं आणि अशाप्रकारे मी १० हजार ६६१ रुपयांची नवीन, कोरी येझदी घेतली. ही गाडी मी अजूनही वापरत आहे. ती आजही उत्तम स्थितीत आहे. यात मोठा वाटा माझे मित्र अरुण माने यांचा आहे. वेळच्या वेळी दुरुस्ती हा माने यांचा मोठा गुण. गाडीवरून मी प्रथम जवळच्या सहली केल्या. त्यानंतर एका दिवसात अष्टविनायक करण्याचा पराक्रमही केला. पत्नीसह मुंबईला जाऊन आलो. गणपतीपुळे – कोल्हापूर वगैरे ठिकाणीही भरपूर फिरलो.
काही काळानं पुण्यातील वायजीओसी ग्रुपबरोबर संबंध आला. त्यांच्याबरोबर मोठ्या सहलींचं आयोजन केलं. त्यासाठी परत एकदा गाडीचं नूतनीकरण केलं आणि सहलीस जाण्यास सज्ज झालो. १५ डिसेंबर २०१५ रोजी दशभूजा गणपती मंदिराजवळून सकाळी ६.३० वाजता १८ जण मनालीला निघालो. चार दिवस प्रवास करून मनालीला पोचलो. मनालीला मुक्काम केला आणि परत आलो, तेव्हा चार हजार ३७१ किलोमीटर प्रवास आम्ही केला होता. यात गाडीनं काहीही त्रास दिला नाही. नऊ दिवस कमी तापमानातही आणि बर्फातही गाडी छान चालली. बरोबरच्या सहकाऱ्यांनी सांभाळून घेतलं. वेळप्रसंगी खूप पुढे गेलो, तेव्हा परत मागेही आलो आणि सहकाऱ्यांबरोबर सहभागी झालो. अशी ही माजी येझदी आता ३५ वर्षांची झाली आहे. आजपर्यंत ती कुठेही रस्त्यात बंद पडलेली मला आठवत नाही; पण आता ती मला झेपत नाही. तरी योग्य ती व्यक्ती भेटल्यास मी ती गाडी आता विकणार आहे. याचं कारण इतकंच, की तिचा योग्य तो सांभाळ व्हावा.
मला नक्की दिवस आठवतो २६ मे १९८३. त्या दिवशी रात्रभर झोप आली नाही; कारण काय, तर उद्या माझी नवीन गाडी येणार होती. २७ तारीख उजाडली आणि मी सकाळी कॅम्पमधील बॉम्बे गॅरेज इथं गेलो. सर्व व्यवहार पूर्ण झाल्यांनतर मला गाडी देण्यात आली. नवीन कोरी व माझं एक स्वप्न पूर्ण झालं. आईची इच्छा होती. गाडी घ्यायची, तर नवीनच घ्यायची; पण तेवढे पैसे कुठे होते?
मी तेव्हा कंपनीत नोकरीला लागलो होतो. जवळच विजया बँक होती. तिथल्या मॅनेजरला जाऊन भटलो. त्यांनी सहा हजार रुपये कर्ज द्यायचं कबूल केलं आणि अशाप्रकारे मी १० हजार ६६१ रुपयांची नवीन, कोरी येझदी घेतली. ही गाडी मी अजूनही वापरत आहे. ती आजही उत्तम स्थितीत आहे. यात मोठा वाटा माझे मित्र अरुण माने यांचा आहे. वेळच्या वेळी दुरुस्ती हा माने यांचा मोठा गुण. गाडीवरून मी प्रथम जवळच्या सहली केल्या. त्यानंतर एका दिवसात अष्टविनायक करण्याचा पराक्रमही केला. पत्नीसह मुंबईला जाऊन आलो. गणपतीपुळे – कोल्हापूर वगैरे ठिकाणीही भरपूर फिरलो.
काही काळानं पुण्यातील वायजीओसी ग्रुपबरोबर संबंध आला. त्यांच्याबरोबर मोठ्या सहलींचं आयोजन केलं. त्यासाठी परत एकदा गाडीचं नूतनीकरण केलं आणि सहलीस जाण्यास सज्ज झालो. १५ डिसेंबर २०१५ रोजी दशभूजा गणपती मंदिराजवळून सकाळी ६.३० वाजता १८ जण मनालीला निघालो. चार दिवस प्रवास करून मनालीला पोचलो. मनालीला मुक्काम केला आणि परत आलो, तेव्हा चार हजार ३७१ किलोमीटर प्रवास आम्ही केला होता. यात गाडीनं काहीही त्रास दिला नाही. नऊ दिवस कमी तापमानातही आणि बर्फातही गाडी छान चालली. बरोबरच्या सहकाऱ्यांनी सांभाळून घेतलं. वेळप्रसंगी खूप पुढे गेलो, तेव्हा परत मागेही आलो आणि सहकाऱ्यांबरोबर सहभागी झालो. अशी ही माजी येझदी आता ३५ वर्षांची झाली आहे. आजपर्यंत ती कुठेही रस्त्यात बंद पडलेली मला आठवत नाही; पण आता ती मला झेपत नाही. तरी योग्य ती व्यक्ती भेटल्यास मी ती गाडी आता विकणार आहे. याचं कारण इतकंच, की तिचा योग्य तो सांभाळ व्हावा.