मने जिंकणारा संघ

फुटबॉलचा महासंग्राम रविवारी संपला. फ्रान्सने विश्वचषकावर नाव कोरले. मात्र, जगभरातील फुटबॉलप्रेमींच्या मनावर अधिराज्य गाजवले ते उपविजेत्या क्रोएशियाने. ब्राझिल, अर्जेंटिना, जर्मनी आणि स्पेन यांसारख्या बलाढ्य संघांना मागे सारत केवळ ४३ लाख लोकसंख्येच्या या छोट्या देशाने विश्वचषक स्पर्धेच्या अंतिम फेरीत धडक मारली. रविवारी रात्री भलेही हा देश हरला, पण जगज्जेत्या फ्रान्सपेक्षा कौतुक झाले ते क्रोएशियाचे. चषकाचा खरा मानकरी क्रोएशियाच होता, अशीच जगभरातील फुटबॉलप्रेमींची इच्छा असल्याचे दिसून आली. संघाच्या जिगरबाज खेळाडूंनी शेवटच्या क्षणापर्यंत जिंकायचेच या ध्येयाने खेळ केला. त्यातून त्यांची खेळ आणि देशनिष्ठा दिसून आली.

विश्वचषक स्पर्धा सुरू झाल्यापासून मेस्सी, रोनाल्डो, नेमार यांच्या खेळाकडे जगाचे लक्ष होते. या खेळाडूंचे संघच विश्वचषक जिंकणार, असे समर्थक छातीठोक सांगत होते. आडाखे-प्रतिआडाखे बांधले जात होते. या शौकिनांच्या अंदाजात क्रोएशियाचे नाव कुणाच्या मनात असेल, असे वाटत नव्हते. स्पर्धा पुढे जाईल तसे या संघातील खेळाडूंनी फुटबॉलशौकिनांना वेड लावले. खेळाला महत्त्व दिले आणि खेळाडूंच्या गुणवत्तेचा पुरेपूर वापर करताना सुविधांकडे लक्ष दिले की काय चमत्कार घडतो, याचे प्रत्यंतर या संघाने दिले.

क्रोएशियाचा कित्ता गिरवणे भारताला अवघड नाही. सव्वाशे कोटींच्या भारतातल्या खेळाडूंमध्ये गुणवत्ता ठासून भरली आहे. दर्जेदार फुटबॉलपटू आहेत. पण, क्रिकेटला मिळते, तशी फुटबॉलला मिळत नाही. ती मिळाली तर भारतीय फुटबॉलची किक जगाला नमवू शकते. खेळ व निवडीतील राजकारण वगळले तर अनेक दर्जेदार खेळाडू पुढे येतील. पर्यायाने ते देशाचे नाव उज्ज्वल करतील. सरकारची मदत व लहान वयात खेळाडूंची गुणवत्ता हेरून त्यांना नियोजनबद्ध प्रशिक्षण व सुविधा दिल्यास या खेळाचा चांगला विकास होईल.

कोल्हापूरसारख्या छोट्या शहरातील अनिकेत जाधव, सुखदेव पाटील, निखिल कदम हे फुटबॉलपटू भारतीय संघात आहेत. सुनील छेत्रींनी राष्ट्रीयबरोबर आंतरराष्ट्रीय स्पर्धेतही सहभाग नोंदवला आहे. तसे अनेक खेळाडू फुटबॉलमध्ये करिअरसाठी धडपडत आहेत. त्यांना सरकारची साथ मिळाली तर भारतीय फुटबॉल संघ चांगली कामगिरी करू शकतो. केवळ परदेशी संघांवर पैजा लावून इथल्या क्रीडारसिकांनी किती काळ टाळ्या वाजवायच्या?