Prasad.Pawar@timesgroup.com
Tweet ः @PrasadPawarMT
‘कापूसकोंड्याची गोष्ट’सारखा राज्य पुरस्कार मिळवून देणारा चित्रपट असो, टीव्हीवर ‘क्राइम पेट्रोल’मध्ये साकारलेली पोलिस अधिकारी असो किंवा ‘मोगरा फुलला’सारखा कौटुंबिक चित्रपट... समिधा गुरूनं नेहमीच निवडक; पण लक्षात राहील अशा भूमिका साकारण्यावर भर दिलाय. कामातून मिळत गेलेलं काम, ही आपल्या कामाची पावती असल्याची तिची भावना आहे.
लघुपट, मालिका, चित्रपट यात स्वतःचा वेगळा ठसा उमटविणारी अभिनेत्री समिधा गुरू ‘दुसरा’ या चित्रपटातून हिंदीत पदार्पण करतेय. शिक्षिका ते अभिनेत्री आणि आता चित्रकार म्हणूनही कौतुक होत असलेल्या समिधाशी या निमित्तानं झालेल्या गप्पा.
हिंदीत पदार्पण करतेयस, ही संधी कशी मिळाली, यातल्या भूमिकेबद्दल काय सांगशील?
- या चित्रपटासाठी मी व्हिडिओ ऑडिशन दिली होती. ही गोष्ट मी विसरून गेले होते. ही संधी चालून आली आणि ऑडिशननंतर भूमिका मिळाली. कामाचा परिघ विस्तारणं ही कलाकारासाठी आनंदाचीच गोष्ट असते. तशी पहिला हिंदी चित्रपट म्हणून मी उत्सुक आहे. जिच्यात आणि माझ्यात काहीही साम्य नाही, जिचे विचार मला अजिबात पटणारे नाहीत, अशी स्त्री मी यात साकारली आहे.
हिंदी मालिका, चित्रपटांच्या सेटवर मराठी कलाकारांना विशेष आदर मिळतो. तुझा काय अनुभव?
- मराठी साहित्य आणि संस्कृती प्रगल्भ असणं, हे त्यामागचं कारण आहे. कलाकारांनी रंगभूमीवर केलेलं काम, आपला एकंदर वावर आणि क्षमता याचं त्यांना त्यामुळे कौतुक वाटतं. म्हणूनच, दिग्दर्शकही मराठी कलाकारांकडून सेटवर जास्त अपेक्षा ठेवतात. यातून आपोआपच एक जबाबदारी येते.
सोशल मीडियावरच्या व्यक्त होण्यात तुझ्यातली शिक्षिका दिसते. मुलं ही सजग प्रेक्षक असतात, असं तू म्हणतेस. त्यामागचा विचार काय?
- अभिनयात येण्यापूर्वी शिक्षिका असण्यामुळे कदाचित तसं वाटत असावं. नागपूरला असताना मी बीएसस्सी मायक्रोबायोलॉजी तसंच इंग्रजी साहित्यात शिक्षण घेतलं आहे. माझी लेक दुर्वानं मला तिच्या आवडी सांगितल्या, तेव्हा तिचा कल नृत्य, चित्र याकडे असल्याचं दिसलं. त्यातूनच मी व्यक्त झाले. मुलांना अमुक शिका असा ताण न देता त्यांचे छंद ओळखून आणि कलानुसारच निवडीचं स्वातंत्र्य द्यावं असा मी आणि पती अभिजितला वाटतं. आजच्या जगात अभ्यास महत्त्वाचा आहेच, तसा मुलांचा कल ओळखणंही.
तुझ्या चित्रांचं खूप कौतुक होतंय. चित्रकला हा छंद आहे, की विशिष्ट गोष्टींवर व्यक्त होण्याचं माध्यम?
- खरंतर चित्रकलेची सुरुवातच लेकीला संयम ही गोष्ट शिकवण्यासाठी मी सुरू केली. हल्लीची पिढी फास्ट असल्यानं त्यांना प्रत्येक गोष्ट चुटकीसरशी आटपायची असते. एकाजागी आणि एका गोष्टीत ती रमत नाहीत. कोणतीही गोष्ट करायची, तर वेळ देणं किती महत्त्वाचं असतं हे मी यातून तिला शिकवण्याचा प्रयत्न केला. माझे बाबा, बहीण, काका, भाचा अशा सगळ्यांनाच चित्रकलेची आवड आहे. मी कधीच ब्रेश उचलला नव्हता. या निमित्तानं या कलेत आता रमलेय.
मिस्टर गुरूंचं टीव्हीवरचं काम पाहतेस का? तो लेखक म्हणून आवडतो की अभिनेता म्हणून? तुम्ही एकत्र केव्हा दिसणार?
- तो खरंतर उत्तम अभिनेता आहे. अपघातानं लेखक झाला. मोठ्या लेखकांची नाटकं मिळत नव्हती त्यामुळे त्याने लिहायला सुरुवात केली. घरात तो पक्का एन्टरटेनर आहे. कधी कधी चांगुलपणाचा त्रास होईल एवढा चांगला आहे. आमची २५ वर्षांची मैत्री आज लग्नानंतरही टिकून आहे. सध्या टीव्हीवर केड्या म्हणून जेवढी विनोदी भूमिका साकारतोय तो तसाच आहे. एकत्र काम करायची खूप इच्छा आहे. त्यानं लिहावं आणि दिग्दर्शितही करावं, असं मला त्याला सांगावं वाटतंय. तो उत्तम दिग्दर्शकही आहे.
शिक्षकी पेशामुळे आपोआपच एक संवेदनशीलता येते, क्राइम पेट्रोलमधली खाकीत वावरणारी अधिकारी साकारणं कसं साधलंस?
- कुठल्याही माध्यमात काम करणाऱ्या अभिनेत्रीला एकदा तरी ही वर्दी अंगावर चढवण्याची संधी मिळावी असं वाटत असतं. हा युनिफॉर्म अंगावर आला, की आपोआपच ती कणखरता आणि अॅटिट्यूड येतो. मी अनेक महिला अधिकाऱ्यांना भेटले, त्या घर-करिअरमध्ये कसा समन्वय साधतात, ते पाहिलं. यातून ते जमलं.
कलाकारांइतक्याच संधी
डिजिटल माध्यमात काम करण्याची इच्छा आहेच; पण टीव्हीवर पुन्हा दिसायची इच्छा आहे, असं सांगत समिधा म्हणाली, ‘सध्या जितके कलाकार तितक्या संधी डिजिटलमुळे निर्माण झाल्या आहेत. प्रत्येक क्षेत्रात करावं तितकं काम कमी ठरेल. मराठी चित्रपट येईलच; पण पुन्हा टीव्हीवर मोजकं काही करावं असा विचार आहे. नाटक या माध्यमात मकरंद देशपांडेंसोबत मी पृथ्वीमध्ये काम करते आहेच. काम हे माझ्यासाठी ध्यानधारणेसारखं आहे.’
Tweet ः @PrasadPawarMT
‘कापूसकोंड्याची गोष्ट’सारखा राज्य पुरस्कार मिळवून देणारा चित्रपट असो, टीव्हीवर ‘क्राइम पेट्रोल’मध्ये साकारलेली पोलिस अधिकारी असो किंवा ‘मोगरा फुलला’सारखा कौटुंबिक चित्रपट... समिधा गुरूनं नेहमीच निवडक; पण लक्षात राहील अशा भूमिका साकारण्यावर भर दिलाय. कामातून मिळत गेलेलं काम, ही आपल्या कामाची पावती असल्याची तिची भावना आहे.
लघुपट, मालिका, चित्रपट यात स्वतःचा वेगळा ठसा उमटविणारी अभिनेत्री समिधा गुरू ‘दुसरा’ या चित्रपटातून हिंदीत पदार्पण करतेय. शिक्षिका ते अभिनेत्री आणि आता चित्रकार म्हणूनही कौतुक होत असलेल्या समिधाशी या निमित्तानं झालेल्या गप्पा.
हिंदीत पदार्पण करतेयस, ही संधी कशी मिळाली, यातल्या भूमिकेबद्दल काय सांगशील?
- या चित्रपटासाठी मी व्हिडिओ ऑडिशन दिली होती. ही गोष्ट मी विसरून गेले होते. ही संधी चालून आली आणि ऑडिशननंतर भूमिका मिळाली. कामाचा परिघ विस्तारणं ही कलाकारासाठी आनंदाचीच गोष्ट असते. तशी पहिला हिंदी चित्रपट म्हणून मी उत्सुक आहे. जिच्यात आणि माझ्यात काहीही साम्य नाही, जिचे विचार मला अजिबात पटणारे नाहीत, अशी स्त्री मी यात साकारली आहे.
हिंदी मालिका, चित्रपटांच्या सेटवर मराठी कलाकारांना विशेष आदर मिळतो. तुझा काय अनुभव?
- मराठी साहित्य आणि संस्कृती प्रगल्भ असणं, हे त्यामागचं कारण आहे. कलाकारांनी रंगभूमीवर केलेलं काम, आपला एकंदर वावर आणि क्षमता याचं त्यांना त्यामुळे कौतुक वाटतं. म्हणूनच, दिग्दर्शकही मराठी कलाकारांकडून सेटवर जास्त अपेक्षा ठेवतात. यातून आपोआपच एक जबाबदारी येते.
सोशल मीडियावरच्या व्यक्त होण्यात तुझ्यातली शिक्षिका दिसते. मुलं ही सजग प्रेक्षक असतात, असं तू म्हणतेस. त्यामागचा विचार काय?
- अभिनयात येण्यापूर्वी शिक्षिका असण्यामुळे कदाचित तसं वाटत असावं. नागपूरला असताना मी बीएसस्सी मायक्रोबायोलॉजी तसंच इंग्रजी साहित्यात शिक्षण घेतलं आहे. माझी लेक दुर्वानं मला तिच्या आवडी सांगितल्या, तेव्हा तिचा कल नृत्य, चित्र याकडे असल्याचं दिसलं. त्यातूनच मी व्यक्त झाले. मुलांना अमुक शिका असा ताण न देता त्यांचे छंद ओळखून आणि कलानुसारच निवडीचं स्वातंत्र्य द्यावं असा मी आणि पती अभिजितला वाटतं. आजच्या जगात अभ्यास महत्त्वाचा आहेच, तसा मुलांचा कल ओळखणंही.
तुझ्या चित्रांचं खूप कौतुक होतंय. चित्रकला हा छंद आहे, की विशिष्ट गोष्टींवर व्यक्त होण्याचं माध्यम?
- खरंतर चित्रकलेची सुरुवातच लेकीला संयम ही गोष्ट शिकवण्यासाठी मी सुरू केली. हल्लीची पिढी फास्ट असल्यानं त्यांना प्रत्येक गोष्ट चुटकीसरशी आटपायची असते. एकाजागी आणि एका गोष्टीत ती रमत नाहीत. कोणतीही गोष्ट करायची, तर वेळ देणं किती महत्त्वाचं असतं हे मी यातून तिला शिकवण्याचा प्रयत्न केला. माझे बाबा, बहीण, काका, भाचा अशा सगळ्यांनाच चित्रकलेची आवड आहे. मी कधीच ब्रेश उचलला नव्हता. या निमित्तानं या कलेत आता रमलेय.
मिस्टर गुरूंचं टीव्हीवरचं काम पाहतेस का? तो लेखक म्हणून आवडतो की अभिनेता म्हणून? तुम्ही एकत्र केव्हा दिसणार?
- तो खरंतर उत्तम अभिनेता आहे. अपघातानं लेखक झाला. मोठ्या लेखकांची नाटकं मिळत नव्हती त्यामुळे त्याने लिहायला सुरुवात केली. घरात तो पक्का एन्टरटेनर आहे. कधी कधी चांगुलपणाचा त्रास होईल एवढा चांगला आहे. आमची २५ वर्षांची मैत्री आज लग्नानंतरही टिकून आहे. सध्या टीव्हीवर केड्या म्हणून जेवढी विनोदी भूमिका साकारतोय तो तसाच आहे. एकत्र काम करायची खूप इच्छा आहे. त्यानं लिहावं आणि दिग्दर्शितही करावं, असं मला त्याला सांगावं वाटतंय. तो उत्तम दिग्दर्शकही आहे.
शिक्षकी पेशामुळे आपोआपच एक संवेदनशीलता येते, क्राइम पेट्रोलमधली खाकीत वावरणारी अधिकारी साकारणं कसं साधलंस?
- कुठल्याही माध्यमात काम करणाऱ्या अभिनेत्रीला एकदा तरी ही वर्दी अंगावर चढवण्याची संधी मिळावी असं वाटत असतं. हा युनिफॉर्म अंगावर आला, की आपोआपच ती कणखरता आणि अॅटिट्यूड येतो. मी अनेक महिला अधिकाऱ्यांना भेटले, त्या घर-करिअरमध्ये कसा समन्वय साधतात, ते पाहिलं. यातून ते जमलं.
कलाकारांइतक्याच संधी
डिजिटल माध्यमात काम करण्याची इच्छा आहेच; पण टीव्हीवर पुन्हा दिसायची इच्छा आहे, असं सांगत समिधा म्हणाली, ‘सध्या जितके कलाकार तितक्या संधी डिजिटलमुळे निर्माण झाल्या आहेत. प्रत्येक क्षेत्रात करावं तितकं काम कमी ठरेल. मराठी चित्रपट येईलच; पण पुन्हा टीव्हीवर मोजकं काही करावं असा विचार आहे. नाटक या माध्यमात मकरंद देशपांडेंसोबत मी पृथ्वीमध्ये काम करते आहेच. काम हे माझ्यासाठी ध्यानधारणेसारखं आहे.’