इंडिगो स्टँडअप कॉमेडी' या स्पर्धेत तो जिंकला आणि अल्पावधीतच तो लाखो तरुणांच्या गळ्यातला ताईत झाला. जन्माने केरळी, बेंगलोरनिवासी आणि आता मुंबईकर होऊ पाहणाऱ्या केनी सेबॅस्टियननं विनोदी विश्वात स्वतःचं वेगळं स्थान निर्माण केलं आहे. या हरहुन्नरी माणसाशी झालेल्या गप्पा
गार्गी पेठे
'डोन्ट बी दॅट गाय' या तुझ्या टूरवर तू इतके दिवस व्यग्र होतास. हा अनुभव कसा होता
माझ्या व्यग्र वेळापत्रकामुळे मी तीन महिने शांत झोपूही शकलो नाही. पुणे, मुंबई, कोची, बंगलोर, चेन्नई, हैदराबाद, कोलकाता, गुवाहाटी, दुबई, सिंगापुर इथं मी गेलो. एकट्याने केलेला प्रवास सोडला तर बाकी संपूर्ण टूर सुंदर झाली. बंगलोर या शहरात मी लहानाचा मोठा झालो आहे. त्यामुळे तिथं परफॉर्म करायला मला फार आवडतं.
स्टँडअप विशेष असे कार्यक्रम करताना किंवा लिहिताना तेच ते विनोद सादर करणं साचेबद्ध वाटत नाही का? तू 'कॉमेडी ब्लॉक' कसा हाताळतोस?
परदेशात खास करून अमेरिकेत स्टॅन्डअप बघायला येणारा प्रेक्षकवर्ग प्रचंड आहे. तिकडे प्रेक्षक रिपिट होत नाहीत. पण आपल्याकडे एका ठराविक वर्गाचीच कॉमेडी बघायला पसंती मिळते. स्टॅन्डअपसाठी लिहिणं ही दीर्घकाळ चालणारी प्रक्रिया आहे. अनेकदा तेच ते जोक पुन्हा सादर करावे लागतात कारण प्रत्येक ठिकाणी त्यांना मिळणारा प्रतिसाद वेगळा असतो.
जोपर्यंत मला स्वतःला आतून वाटत नाही तोपर्यंत मी तो विनोद सादर करत नाही.
नुकतीच तुला राजीव मसंद यांच्यासोबत जपानला जाऊन 'गार्डीयन्स ऑफ द गॅलक्सी व्हॉल्युम २' सिनेमाच्या कलाकारांना भेटण्याची संधी मिळाली. कसा होता तो अनुभव?
जपानच्या या दौऱ्यामुळे खूप शिकायला मिळालं. 'डिस्नी इंडिया' आणि 'मार्व्हल इंडिया' मुळे मला तिथे जाऊन हा सिनेमा प्रमोट करण्यासाठी पाठवण्यात आलं होतं. 'गार्डीयन्स...' चा पहिला भाग मला प्रचंड आवडला होता. त्यामुळे त्यातल्या कलाकारांना भेटण्याचा अनुभव माझ्यासाठी फार मोलाचा होता. अतिशय यशस्वी कलाकार असूनही नम्र असणाऱ्या ख्रिस प्रॅटशी पाच मिनिटं का होईना बोलण्याची संधी मिळाली. त्याच्याबरोबर एक रॅप सॉन्ग करायचा अनुभवही फार धमाल होता.
बेंगलोरच्या 'चित्रकला परीशथ' या आर्ट इन्सिट्यूटमधून फाईन आर्टस् मध्ये डिग्री घेतली आहेस पण त्याबद्दल तू फारसं बोलत नाहीस?
कॉलेजचे दिवस आठवल्यावर मला फक्त मी केलेलं काम आठवतं. मी लेक्चर्सला वगैरे क्वचित उपस्थित असायचो. असाइनमेंट पूर्ण करून मी माझा संपूर्ण वेळ स्टॅन्डअप, युट्युबचे व्हिडीओ, एडिटिंग, म्युझिक, थिएटर, ग्राफिक डिझायनिंग या सगळ्यांत घालवायचो. तहानभूक हरपून मी तासनतास काम केलंय. आज निश्चितच या क्षेत्रात मला त्या कष्टांचं चीज झाल्यासारखं वाटतं. चित्रकला ही माझ्यासाठी वैयक्तिक गोष्ट आहे. त्यामुळे माझी ती बाजू मी खाजगी ठेवणंच पसंत करतो.
तू यू-ट्युबसाठी व्हिडीओ बनवायला कधी आणि कशी सुरुवात केलीस, यू-ट्यूब सेन्सॉरशिपबद्दल तुझ काय म्हणणं आहे?
यू-ट्युब हे माझ्यासाठी एखाद्या स्केचबुक सारखं आहे. मी वयाच्या सोळाव्या वर्षांपासून व्हिडीओज पब्लिश करायला सुरुवात केली. मला पहिल्यापासूनच फिल्ममेकर व्हायचं होत. त्यामुळे तेव्हापासून कुणीतरी पाहिल' या विचारातून मी व्हिडिओ केले. ऑल इंडिया बकचोद, द व्हायरल फिव्हर सुरु झाल्यावर सगळी गणितं बदलली. लोक चवीनं यू-ट्युबवर कॉमेडी बघायला लागले. आणि मग सबस्क्रायबर वाढवण्यासाठी कष्ट सुरू झाले. आजवर माझे एकूण ८० व्हिडीओज झाले. सेन्सॉरशिप सगळीकडेच आहे. पण मला वाटतं की जितके जास्त तुम्ही एखाद्या गोष्टीला एक्सपोज व्हाल तितकं तिचं महत्त्व नाहीसं व्हायला लागतं.
ऐनवेळी दिलेल्या शब्दांवरून गाणी तयार करण्यासाठी तू प्रसिद्ध आहेस. स्टॅन्डअप करताना ही गाणी सादर करायला सुरुवात कशी झाली?
गंमत म्हणजे मला गाणी लक्षात ठेवणं कठीण जातं. पण मी ती ऐनवेळी तयार करू शकतो. याची सुरुवात मी थिएटर करत असताना झाली. मी स्क्रिप्टमध्ये स्वतःचे संवाद जोडायचो. लोकांनी माझ्या या कामाचं कौतुक करायला सुरुवात केली.
तू मनोरंजनात्मक विनोदाच्या प्रकारात काम करतोस. जे लोक समाजभानासाठी (सोशल अवेअरनेस) विनोदनिर्मिती करतात त्यांच्याबद्दल काय वाटतं?
जे कॉमेडीयन्स जागरूकता वाढवण्यासाठी कॉमेडी करतात त्यांच्याबद्दल मला नितांत आदर आहे. कारण यात ते खूप मोठ्या प्रमाणात धोका पत्करत असतात. खासकरून भारतासारख्या देशात. जे लोक पहिल्यांदा स्टॅन्डअप अनुभवतात त्यांचं अपमानित होणं साहजिक आहे, पण ज्या प्रेक्षकांना कॉमेडीचं मर्म समजत ते कधीच या विरुद्ध बंड पुकारत नाहीत.
गार्गी पेठे
'डोन्ट बी दॅट गाय' या तुझ्या टूरवर तू इतके दिवस व्यग्र होतास. हा अनुभव कसा होता
माझ्या व्यग्र वेळापत्रकामुळे मी तीन महिने शांत झोपूही शकलो नाही. पुणे, मुंबई, कोची, बंगलोर, चेन्नई, हैदराबाद, कोलकाता, गुवाहाटी, दुबई, सिंगापुर इथं मी गेलो. एकट्याने केलेला प्रवास सोडला तर बाकी संपूर्ण टूर सुंदर झाली. बंगलोर या शहरात मी लहानाचा मोठा झालो आहे. त्यामुळे तिथं परफॉर्म करायला मला फार आवडतं.
स्टँडअप विशेष असे कार्यक्रम करताना किंवा लिहिताना तेच ते विनोद सादर करणं साचेबद्ध वाटत नाही का? तू 'कॉमेडी ब्लॉक' कसा हाताळतोस?
परदेशात खास करून अमेरिकेत स्टॅन्डअप बघायला येणारा प्रेक्षकवर्ग प्रचंड आहे. तिकडे प्रेक्षक रिपिट होत नाहीत. पण आपल्याकडे एका ठराविक वर्गाचीच कॉमेडी बघायला पसंती मिळते. स्टॅन्डअपसाठी लिहिणं ही दीर्घकाळ चालणारी प्रक्रिया आहे. अनेकदा तेच ते जोक पुन्हा सादर करावे लागतात कारण प्रत्येक ठिकाणी त्यांना मिळणारा प्रतिसाद वेगळा असतो.
जोपर्यंत मला स्वतःला आतून वाटत नाही तोपर्यंत मी तो विनोद सादर करत नाही.
नुकतीच तुला राजीव मसंद यांच्यासोबत जपानला जाऊन 'गार्डीयन्स ऑफ द गॅलक्सी व्हॉल्युम २' सिनेमाच्या कलाकारांना भेटण्याची संधी मिळाली. कसा होता तो अनुभव?
जपानच्या या दौऱ्यामुळे खूप शिकायला मिळालं. 'डिस्नी इंडिया' आणि 'मार्व्हल इंडिया' मुळे मला तिथे जाऊन हा सिनेमा प्रमोट करण्यासाठी पाठवण्यात आलं होतं. 'गार्डीयन्स...' चा पहिला भाग मला प्रचंड आवडला होता. त्यामुळे त्यातल्या कलाकारांना भेटण्याचा अनुभव माझ्यासाठी फार मोलाचा होता. अतिशय यशस्वी कलाकार असूनही नम्र असणाऱ्या ख्रिस प्रॅटशी पाच मिनिटं का होईना बोलण्याची संधी मिळाली. त्याच्याबरोबर एक रॅप सॉन्ग करायचा अनुभवही फार धमाल होता.
बेंगलोरच्या 'चित्रकला परीशथ' या आर्ट इन्सिट्यूटमधून फाईन आर्टस् मध्ये डिग्री घेतली आहेस पण त्याबद्दल तू फारसं बोलत नाहीस?
कॉलेजचे दिवस आठवल्यावर मला फक्त मी केलेलं काम आठवतं. मी लेक्चर्सला वगैरे क्वचित उपस्थित असायचो. असाइनमेंट पूर्ण करून मी माझा संपूर्ण वेळ स्टॅन्डअप, युट्युबचे व्हिडीओ, एडिटिंग, म्युझिक, थिएटर, ग्राफिक डिझायनिंग या सगळ्यांत घालवायचो. तहानभूक हरपून मी तासनतास काम केलंय. आज निश्चितच या क्षेत्रात मला त्या कष्टांचं चीज झाल्यासारखं वाटतं. चित्रकला ही माझ्यासाठी वैयक्तिक गोष्ट आहे. त्यामुळे माझी ती बाजू मी खाजगी ठेवणंच पसंत करतो.
तू यू-ट्युबसाठी व्हिडीओ बनवायला कधी आणि कशी सुरुवात केलीस, यू-ट्यूब सेन्सॉरशिपबद्दल तुझ काय म्हणणं आहे?
यू-ट्युब हे माझ्यासाठी एखाद्या स्केचबुक सारखं आहे. मी वयाच्या सोळाव्या वर्षांपासून व्हिडीओज पब्लिश करायला सुरुवात केली. मला पहिल्यापासूनच फिल्ममेकर व्हायचं होत. त्यामुळे तेव्हापासून कुणीतरी पाहिल' या विचारातून मी व्हिडिओ केले. ऑल इंडिया बकचोद, द व्हायरल फिव्हर सुरु झाल्यावर सगळी गणितं बदलली. लोक चवीनं यू-ट्युबवर कॉमेडी बघायला लागले. आणि मग सबस्क्रायबर वाढवण्यासाठी कष्ट सुरू झाले. आजवर माझे एकूण ८० व्हिडीओज झाले. सेन्सॉरशिप सगळीकडेच आहे. पण मला वाटतं की जितके जास्त तुम्ही एखाद्या गोष्टीला एक्सपोज व्हाल तितकं तिचं महत्त्व नाहीसं व्हायला लागतं.
ऐनवेळी दिलेल्या शब्दांवरून गाणी तयार करण्यासाठी तू प्रसिद्ध आहेस. स्टॅन्डअप करताना ही गाणी सादर करायला सुरुवात कशी झाली?
गंमत म्हणजे मला गाणी लक्षात ठेवणं कठीण जातं. पण मी ती ऐनवेळी तयार करू शकतो. याची सुरुवात मी थिएटर करत असताना झाली. मी स्क्रिप्टमध्ये स्वतःचे संवाद जोडायचो. लोकांनी माझ्या या कामाचं कौतुक करायला सुरुवात केली.
तू मनोरंजनात्मक विनोदाच्या प्रकारात काम करतोस. जे लोक समाजभानासाठी (सोशल अवेअरनेस) विनोदनिर्मिती करतात त्यांच्याबद्दल काय वाटतं?
जे कॉमेडीयन्स जागरूकता वाढवण्यासाठी कॉमेडी करतात त्यांच्याबद्दल मला नितांत आदर आहे. कारण यात ते खूप मोठ्या प्रमाणात धोका पत्करत असतात. खासकरून भारतासारख्या देशात. जे लोक पहिल्यांदा स्टॅन्डअप अनुभवतात त्यांचं अपमानित होणं साहजिक आहे, पण ज्या प्रेक्षकांना कॉमेडीचं मर्म समजत ते कधीच या विरुद्ध बंड पुकारत नाहीत.