फंडे की बात!
भाग १२
बॅग भरली आणि आठवणीही...
अमित करकरे
amitkarkare@gmail.com
शेवटी एकदाचा तो शनिवार उजाडलाच!
आज संध्याकाळी ऋचा परतीच्या प्रवासाला निघणार… पुन्हा मुंबई ते शिकागो! शैलेश काकाने तिच्यासाठी बिझनेस क्लासचे तिकीट काढले होते. त्यामुळे मजा होती जाताना. ऐसपैस झोपून जाता येणार होते. विमानात वायफाय असल्याने आतले सगळे फोटो पाठवेन तुम्हाला असंही काहीतरी शिजत होतं पोरींच्यात.
राधा आणि नूपुरला फारच वाईट वाटत होतं ऋचा जाणार म्हणून. राधा तर अगदीच रडवेली झाली होती. होमवर्कच्या विचारानेसुद्धा इतकी रडवेली होत नाही ती खरं तर! १०-१२ दिवस कसे गेले ते समजलंच नव्हतं.
'ए, आता पुढच्या समरमधे तुम्ही या आमच्याकडे,' ऋचाने सगळ्यांना आमंत्रण दिलं.
'नक्की येऊ गं!' मालविका मामी म्हणली, 'तुमच्याकडे आणि मानसी मावशीकडे यायचं कधीचं मनात आहेच आमच्या. आपण ऋचालाही घेऊन जाऊ, आरुषबरोबर खेळायला.'
'मला आत्ताच जायचंय पण!' राधाने नेहमीप्रमाणे तिचा विचार मांडला.
'जा की मग ऋचाताईबरोबर!' कुमार आबा म्हणाले, 'नाहीतरी बिझनेस क्लास असल्याने ३२ किलो बॅगेज चालणार आहे. तिच्याकडे तर काय एकच बॅग आहे, दुसरी विकत आणतो. तू मावशील त्यात!' राधाला समजतंच नव्हतं सगळे का तिच्याकडे बघून हसतायत ते.
सगळी दुपार बॅग भरण्यात गेली. संध्याकाळी ठरल्या वेळेत टॅक्सी आलीच दारात! ऋचाचा पाय निघत नव्हता; पण तिकडे शाळा सुरू होणार होती. आता पुढच्या वेळी जास्त दिवस राहण्याचं प्रॉमिस करून ती कारमधे बसली. बॅग एकच असली तरी मनात खूप काही भरून घेतलं होतं ऋचानं. पुण्यातले खाऊ अड्डे, 'थँक्स'ची शिकवणी, फ्लॉसिंगचे महत्त्व, मैत्रीचे धडे, पाककला, योगासने… आणि खूप काही! आईबाबा इतकी वर्षं अमेरिकेत राहूनही त्यांना भारतात का यावंसं वाटतं, ते पुरतं समजलं होतं तिला या दोन आठवड्यांत.
ऋचाच्या या छोट्याश्या ट्रीपची कहाणी तुम्हाला सांगता सांगता मलाही मजा आली तुमच्याबरोबर. आता जमेल तसं पुन्हा कधीतरी भेटूच आपण 'मटा'मधून. तोवर माझा ई-मेल आहेच तुमच्याकडे.
अच्छा!!!
000
लोगो : मूव्ही मॅजिक
गोष्ट भुताची नव्हे, 'भुत्याची'!
जयदीप पाठकजी
Jaydeep.Pathakji@timesgroup.com
फ्रेंडस्, वेगवेगळ्या गावात राहणारी मुलं, त्यांचं आयुष्य विविध चित्रपटांतून तुम्ही पाहत असताच. गावाकडं राहणाऱ्या चिखलू या मुलाची एक भन्नाट गोष्ट 'पक पक पकाक्' हा सिनेमा तुम्हाला दाखवतो. गावातील विविध गमतीजमती सिनेमात आहेत. गावातील विविध लोकांना हा चिखलू पार भंडावून सोडत असल्यामुळे या चिखलूला अद्दल घडवावी, अशी गावातील अनेकांची इच्छा आहे. गावाजवळ एक जंगल असून, या जंगलात एक 'भूत' राहत आहे. या भूताला सारे जण 'भुत्या' म्हणतात. गावकरी या भुत्याला घाबरून आहेत. आई-वडिलांच्या मागे आजीसोबत राहत असलेला चिखलू चुकून जंगलात जातो. याच जंगलात भुत्या राहत असल्यामुळे तेथे गेल्यावर तो घाबरतो. मात्र, लवकरच या जंगलात रुळतो. जंगलातील 'भुत्या'शी चक्क तो दोस्ती करतो. आता हा भुत्या कोण आहे, गावातील लोक त्याला का घाबरत आहेत, भुत्या नक्की काय करत आहे, तो खरच भूत आहे का, असे प्रश्न तुम्हाला हे वाचून पडले असतील. या प्रश्नांची उत्तरं शोधायची असतील, तर 'पक पक पकाक्' हा सिनेमा तुम्ही नक्की पाहा. गावाकडचं वातावरण सिनेमा खूप प्रभावीपणे उभं करतो. ग्रामीण जीवन, तिथं राहणाऱ्या लोकांच्या विविध तऱ्हा इथं पाहायला मिळतात. गौतम जोगळेकर यांनी दिग्दर्शित केलेल्या या सिनेमातील चिखलू ही मुख्य भूमिका सक्षम कुलकर्णीने केली आहे. सक्षमचा या सिनेमातील अभिनय एकदम खास आहे. नाना पाटेकर यांनी रंगवलेला 'भुत्या'ही एकदम भारी. गावरान मराठीतले संवाद सिनेमाची गोष्ट जिवंत करतात. सिनेमात फँटसी आहे; पण ती कुठंही अतार्किक वाटत नाही. यातच सिनेमाचं यश आहे.
चित्रपटाचं नाव : पक पक पकाऽऽक : रंगीत/२००५, दिग्दर्शक : गौतम जोगळेकर, कलाकार : सक्षम कुलकर्णी, नाना पाटेकर, ज्योती सुभाष
000
लोगो : करून तर पाहा
एक डोळा, एक टार्गेट
- राजीव तांबे
rajcopper@gmail.com
'एका कानाने ऐकू येतं का? हो. एका हाताने लिहिता येतं का? हो. अगदी तसंच एका डोळ्याने एक मीटरवरचं एक टार्गेट एका क्षणात शूट करता येईलच नाऽऽ?' हे ऐकल्यावर मात्र तुमच्या समोरचा माणूस एका मिनिटात शूटशूटेल, तरी सावध.
हा प्रयोग करण्यासाठी आपल्याला पुढील साहित्याची गरज आहे :
टेबल, खुर्ची, एक छोटा रंगीत मणी, टोक केलेली पेन्सिल.
तर करा सुरू :
- एक मुलगी टेबलाजवळच्या खुर्चीवर बसेल.
- तिच्यापासून एक मीटर अंतरावर एक रंगीत मणी ठेवा. (हे अंतर एक मीटरपेक्षा खूप कमी किंवा खूप जास्त नको.) हे तिचं टार्गेट आहे.
- आता मुलीने एका हातात टोक केलेली पेन्सिल घ्यायची.
- मग एक डोळा बंद करून, त्या पेन्सिलीचं टोक चटकन त्या मण्याला लावायचं. 'चटकन' नाही जमत. (काही वेळा हात पुढे-मागे होतो.)
- मग दुसरा डोळा बंद करून पुन्हा प्रयत्न करायला हरकत नाही; तरीही 'पटकन' नाही जमलं तर...
- मग दोन्ही डोळे उघडे ठेवून प्रयत्न करा...
- या वेळी मात्र आपल्याला टार्गेटला स्पर्श करणं नक्की जमेल.
असं का झालं :
दोन डोळ्यांमुळे डोळ्यांची कार्यक्षमता दुप्पट होते. दोन डोळे स्वतंत्रपणे पाहतात. त्यामुळे समोरच्या वस्तूशी होणाऱ्या कोनात थोडा फरक पडतो आणि या फरकामुळेच मेंदू वस्तूचं अंतर, आकार आणि मिती यांचं विश्लेषण योग्य प्रकारे करू शकतो. एकाच डोळ्याने पाहिलं, तर अंतर आणि मिती याची योग्यप्रकारे नोंद मेंदूला न घेता आल्याने आपला गोंधळ होतो.
ध...धमाल :
प्राचीन काळी हुनान प्रांतात पौर्णिमेला चंद्रप्रकाशात या खेळाच्या स्पर्धा होत. हा खेळ खेळण्यासाठी झँग झाडाचे अणकुचीदार काटे लुनशीं बांबूच्या पातळ काड्यांना टोचून खेळत. मृत बदकाचा डोळा किंवा निळी गुंज हे टार्गेट म्हणून मध्ये ठेवलं जाई. तेव्हापासून, 'उघडा डोळे बघा नीट' ही चिनी म्हण रूढ झाली.
000
लोगो : अक्षरांच्या दुनियेत
या गोष्टींचा विचार करा
अस्मिता चितळे
Asmita.Chitale@timesgroup.com
तत्त्वज्ञान असं म्हटलं, की भले भले पाऊल मागे घेतात. तिथे लहानांचं काय? तर मुलांनो तुम्ही चुकताय. तत्त्वज्ञान गूढ असलं, अवघड असलं; तरीही मुलांसाठी तत्त्वज्ञानाची ओळख करून देणारं एक सुंदर पुस्तक आहे. आपल्याकडे जे. कृष्णमूर्ती नावाचे थोर तत्त्वज्ञ होते. बेंगळुरूतील ऋषी व्हॅलीच्या शाळेत आणि राजघाट येथे जे. कृष्णमूर्ती मुलांशी गप्पा मारायला, त्यांना भेटायला येत असत. जे. कृष्णमूर्तींनी मुलांशी ज्या गप्पा मारल्या, त्या गप्पांचंच पुस्तक म्हणजे 'या गोष्टींचा विचार करा'. मुलंही त्यांच्याशी अगदी मोकळेपणाने बोलत, त्यांना विविध प्रश्न विचारत. खेळणं आवडतं, आनंद देतं; पण अभ्यास काही आवडत नाही बुवा. असं का होतं? शाळेतले पाहुणे श्रीमंतच असणारेच का? पक्षी आजूबाजूला कोणी नसेल, तर उडून जात नाहीत; पण जवळ गेलो, की मग लगेच का उडतात? हे सारं कृष्णमूर्ती सोप्या भाषेत मुलांना उलगडून सांगतात. स्वत:चे विचार, भावना यांचं शांतपणे निरीक्षण करायचं, असं त्यांच्या उत्तरातून मुलांना ते सूचित करतात. निसर्गातील छोट्या गोष्टीही एकाग्रपणे पाहाव्यात, संवेदनशीलता कशी रुजते, यावरही कृष्णमूर्तींनी मुलांशी गप्पा मारल्या आहेत आणि त्या गप्पा वाचताना आपल्याला आनंद मिळतो.
मूळ लेखक : जे. कृष्णमूर्ती
अनुवादक : दिवाकर अनंत घैसास