उंदरांनी बंद पाडली गाडी

>> तिलोत्तमा लोखंडे, खारघर

त्या दिवशी मी, माझा नवा मेकॅनीक आणि माझी लाडकी इंडिका असे आम्ही तिघंही काळजीयुक्त नजरेने एकमेकांकडे बघत होतो. काय करावं? कसं करावं? काहीच सुचत नव्हतं. त्याला कारणही तसंच होतं. गेल्या दोन महिन्यांपासून माझ्या लाडक्या इंडिकाच्या वायर उंदराने कुरतडल्या होत्या. उंदरांना मारण्यासाठी विविध उपायही करून झाले होते. पण काही उपयोग होत नव्हता. तेव्हा हा नविीन मेकॅनिक म्हणाला, 'मॅडम, आपण ही मागची सीट जरा बाजूला काढून बघूयात का?'. उंदराना गाडीतून पळवण्याचे अनेक उपाय करून मी थकले होते. हा मेकॅनिक आता उगाच मोठ्ठ काम काढून जास्त पैसे उकळण्यासाठी मला असं सांगत असावा, असं मी मनातल्या मनात विचार केला. पण तो म्हणू लागला की, 'मॅडम, मला एक शंका आहे म्हणून मी म्हणतोय'. शेवटी हो-नाही करता-करता मी वैतागून त्याला मागची मोठी सीट काढायला परवानगी दिली. खूप धडपड करून जेव्हा त्याने सीट उचलली, तेव्हा काय आश्चर्य? पूर्ण सीटखाली खोबऱ्याचे तुकडेच तुकडे विखुरलेले होते. त्याचं असं झालं होत की, मी दोन महिन्यांपूर्वी माझ्या बागेतील नारळ सुकवून त्याचे तुकडे करून एका मोठ्या पिशवीत भरून ठेवले होते. त्या खोबऱ्याचं तेल काढायला थोडा उशीरच झाला होता. ती पिशवी काही दिवस गाडीतच होती. पण त्या सुक्या खोबऱ्याच्या वासाने दर वेळेस उंदीर गाडीत प्रवेश करत होते. त्या खोबऱ्यासोबत उंदीर महाराजांनी गाडीतील्या वायरही कुरतडून ठेवल्या होत्या. मला खूप वाईट वाटलं. माझ्या खोबरेल तेलाच्या हव्यासापाई माझ्या इंडिकाला खूप त्रास झाला. पण त्याही परिस्थितीत तिने कधीही भर रस्त्यात बंद पडून माझी कधीच फजिती केली नाही.