ऋणानुबंध

गिरीश भागवत, दादर

शिशुविहार शाळेतून १९८१ साली शालांत परीक्षा उत्तीर्ण झालेल्या आम्हा वर्गमित्र-मैत्रिणींची एक कट्टा गँग आहे. आम्ही साऱ्यांनी एकत्र येऊन शाळेत एक कार्यक्रम आयोजित केला. जुन्या वर्गमित्रांना आणि शिक्षकांना भेटण्यासाठी १५ ऑगस्ट दिवस निश्चित केला. माझा वर्गमित्र अमोघ घैसास याने सर्वांचे दूरध्वनी जमवून भेट घेऊन हा योग जुळवून आणला. ताराबाई मोडकांची आमची शाळा फार जुनी असून ही इमारत अजूनही त्याच ठिकाणी आहे. सर्वांचे माध्यम मराठी होतं. हे सांगायला आम्हाला कमीपणा वाटत नाही. कार्यक्रमात शिक्षिकांची उपस्थिती लाभली. सर्व काही ठरवून केलेलं होतं. मराठी, हिंदी, शिष्यवृत्ती परीक्षा असे विविध विषय ज्यांनी आम्हाला शिकवले त्या सर्व गुरुजनांनी आमच्या आग्रहाला मान देऊन शोभा वाढविली. शिक्षकांनी जुन्या घटना, विद्यार्थ्यांची नावं संभाषणात सांगितली. सर्वांचं मन एकदम भूतकाळात गेलं. पुन्हा एकदा वर्गात बसून शिकल्यासारखे वाटू लागले. बक्षीबाईंनी कविता वाचून दाखविली. कर्डिले, हर्षे बाई, शामाताई यांनी सर्वांना मार्गदर्शन केले. विद्यार्थ्यांनी स्मरण म्हणून शिक्षिकांना भेटवस्तू दिल्या. इतक्या वर्षांनंतर विद्यार्थी-शिक्षकांचे ऋणानुबंध पुन्हा जुळून आले! शिक्षकांना आनंद तर झालाच पण त्यांनी विद्यार्थ्यांची पाठ थोपटली. विद्यार्थी आज वेगवेगळ्या क्षेत्रांत कार्यरत आहेत. त्यांचे शिक्षण पुरे झाले आहे तरीही शाळेसंबंधी आत्मीयतेने ते एकत्र आले व भरगच्च कार्यक्रम आयोजित केला. समारोपाला स्नेहभोजन होतं. विद्यार्थी शिक्षकांनी एकत्रित भोजन करून कार्यक्रमाची गोडी वाढविली. यावेळी श्रीकांत रानडे याच्या छायाचित्रणाची झलक, जय सावंत, अल्पना जोशीच्या चित्रांची ओळख पाहण्यात आली. जुन्या आठवणींना उजाळा मिळाला! आज व्हॉट्सअॅपच्या माध्यमातून हा गट म्हणजे शाळेचे जुने विद्यार्थी संपर्क साधून आहेत. या कट्ट्याच्या राजमाची, बदलापूरला सहली आयोजित केल्या जातात. विद्यार्थी दूर राहत असले तरी संपर्कात राहतात.