रिचा कदम, भांडुप
तंत्रज्ञानामुळे खरंच आपण जवळ आलो आहोत. याच उत्तम उदाहरण म्हणजे आमची एस. जी. ए. गँग! अर्थात आमच्या क्लासेसची २००८ ची बॅच. वेगवेगळ्या कॉलेजमध्ये शिकणारे पण एकाच क्लासला असणारे आम्ही त्या दिवसात खूप मज्जा-मस्ती केली. आजच्या धकाधकीच्या आयुष्यात आम्ही सर्व कनेक्टेड आहोत. वर्षातून ३-४ वेळा तरी आम्ही भेटतो. आज सगळे करिअर जॉब यात व्यग्र असले तरी एकत्र भेटायचं ठरलं तरी सगळे हजर असतात. क्लासला होतो तेव्हा ही लेक्चरमध्ये आमचं हळूच खाऊ खाणं चालायचं. आम्ही सगळे खाण्याचे शौकीन आहोत. एकत्र भेटलो की नवीन पदार्थ खाऊन बघतो त्याशिवाय पिझ्झा, बर्गरवर ताव मारतो. आमच्या ग्रूपमधली माधुरी खूप छान गाते. मी, वनिता आणि सीमा खूप बडबड करतो. त्यातल्या त्यात मी आणि वनिता तर एकमेकींच्या शेजारी उभ्या राहिलो तर सख्या बहिणी आहोत असा भास होतो. असं असलं तरी सगळे खूप मनमिळाऊ आहेत. आमच्यापैकी प्रत्येकाच्या कामाच्या वेळा वेगवेगळ्या असल्यामुळे आम्ही कधी एकत्र सहलीला जाऊ शकलो नसलो तरी जेव्हा कधी भेटतो तेव्हा धम्माल करतो. आमच्या मैत्रीचं हे नातं खरच खूप वेगळ आहे आणि ते नेहमी असंच राहो. अखेरीस एवढंच म्हणेन 'ही दोस्ती तुटायची नाय!'.
तंत्रज्ञानामुळे खरंच आपण जवळ आलो आहोत. याच उत्तम उदाहरण म्हणजे आमची एस. जी. ए. गँग! अर्थात आमच्या क्लासेसची २००८ ची बॅच. वेगवेगळ्या कॉलेजमध्ये शिकणारे पण एकाच क्लासला असणारे आम्ही त्या दिवसात खूप मज्जा-मस्ती केली. आजच्या धकाधकीच्या आयुष्यात आम्ही सर्व कनेक्टेड आहोत. वर्षातून ३-४ वेळा तरी आम्ही भेटतो. आज सगळे करिअर जॉब यात व्यग्र असले तरी एकत्र भेटायचं ठरलं तरी सगळे हजर असतात. क्लासला होतो तेव्हा ही लेक्चरमध्ये आमचं हळूच खाऊ खाणं चालायचं. आम्ही सगळे खाण्याचे शौकीन आहोत. एकत्र भेटलो की नवीन पदार्थ खाऊन बघतो त्याशिवाय पिझ्झा, बर्गरवर ताव मारतो. आमच्या ग्रूपमधली माधुरी खूप छान गाते. मी, वनिता आणि सीमा खूप बडबड करतो. त्यातल्या त्यात मी आणि वनिता तर एकमेकींच्या शेजारी उभ्या राहिलो तर सख्या बहिणी आहोत असा भास होतो. असं असलं तरी सगळे खूप मनमिळाऊ आहेत. आमच्यापैकी प्रत्येकाच्या कामाच्या वेळा वेगवेगळ्या असल्यामुळे आम्ही कधी एकत्र सहलीला जाऊ शकलो नसलो तरी जेव्हा कधी भेटतो तेव्हा धम्माल करतो. आमच्या मैत्रीचं हे नातं खरच खूप वेगळ आहे आणि ते नेहमी असंच राहो. अखेरीस एवढंच म्हणेन 'ही दोस्ती तुटायची नाय!'.