माधव शिंदे डेक्कन जिमखान्यावरचं आपटे मंगल कार्यालय तुमचा पंचाहत्तरावा वाढदिवस आणि लग्नाचा पन्नासावा वाढदिवस साजरा करण्यासाठी आरक्षित केलं आहे, असा फोन माझा मुलगा आनंद आणि सूनबाई अर्चना यांचा आला. आमच्या नात्यातली सगळी ज्येष्ठ मंडळी आणि माढी नातवांची फौज झाडून त्या कार्यक्रमाला हजर होते. माझ्या कॉलेजपासून ते आजपर्यंतचा जीवनपट त्यावेळचे फोटो स्क्रीनवर दाखवून आळीपाळीनं सगळ्या नातवांचं वर्णन सुरू होतं. गेल्या ५१ वर्षातली कालखंडाच्या सुखःदुःखाच्या आणि आनंदाच्या सगळ्या घटना माझअया समोरून हळूहळू सरकत होत्या. एवढा मोठा पल्ला पार करत असताना माझी पत्नी सावलीसारखी माझ्यासोबत होती. तसा माझा स्वभाव थोडासा तापटच आहे. याउलट तिचा स्वभाव मृदू आणि सहनशील आहे. आजपर्यंतच्या आयुष्यात जेव्हा जेव्हा अटीतटीचे काही प्रसंग आमच्या संसारात आले; तेव्हा मला खूप मानसिक त्रास झाला. त्यातूनही सहीसलामत सुटका केवळ तिच्यामुळे झाली. वेळप्रसंगी टोकाची भूमिका न घेता सामंजस्यानं तिनं त्यातून मार्ग काढला. माझ्या तीनही मुलांचं उच्चशिक्षण सुरू असताना माझ्या नोकरीमध्ये व्यवस्थापनेच्या भूमिकेमुळे काही अडचणी निर्माण झाल्या आणि मला राजीनामा देणं भाग पडलं. तेव्हा मी पूर्ण हतबल झालो होतो. तिनं त्यातूनही मार्ग काढून घसरलेली गाडी पुन्हा रूळावर कशी येईल, हे पाहिलं. सेवानिवृत्तीनंतर राहण्यासाठी घराची आवश्यकता पडणार आहे, ही दूरदृष्टी ठेवून नेहमीच्या उत्पन्नामधून थोड्या-थोड्या पैशाची बचत केली. अर्धांगी या उपाधीचं तंतोतंत पालन व साथ मला मिळाल्यामुळे आज उतारवयातही मी समाधानी आणि आनंदी आहे. शेवटी परमेश्वराजवळ एकच मागणं ‘जीवनात ही घडी अशीच राहू दे’
जीवनात ही घडी
तिचा स्वभाव मृदू आणि सहनशील आहे. आजपर्यंतच्या आयुष्यात जेव्हा जेव्हा अटीतटीचे काही प्रसंग आमच्या संसारात आले; तेव्हा मला खूप मानसिक त्रास झाला. त्यातूनही सहीसलामत सुटका केवळ तिच्यामुळे झाली.
Maharashtra Times 12 Apr 2016, 3:00 am