मदतीसाठी तत्पर

अरविंद विश्वासराव, गोरेगाव

आमच्या लग्नाला नुकतीच ४९ वर्षं झाली. आमच्या तीनही मुलींची लग्न झाली, तीन नातवंडं आहेत. आता सगळ्या जबाबदाऱ्या संपल्या. जीवनाच्या या वाटचालीत माझी सहधर्मचारिणी उषा हिने मनापासून साथ दिली. मध्यंतरी ती मुलीकडे दापोलीला राहावयास गेली, तेव्हा जेवण करायची पाळी माझ्यावर आली. साधं भात कसा करायचा हेसुद्धा येत नव्हतं, पण फोनवर सूचना मिळत होत्या. घरातली कोणती वस्तू कुठे ठेवली हे सारखं विचारावंच लागायचं. तिने कधी कोणत्या गोष्टीसाठी हट्ट केला नाही. सर्वांना मदतीसाठी तिचा हात कायम पुढे असायचा. नवनवे पदार्थ करून सर्वांना खायला देण्याची आवड, तसंच तिचा गाण्याचा छंद मला प्रेरणा देतो.

संसार दोघांचा असतानाही संपूर्ण प्रपंचाची जबाबदारी एकटीने आजतागायत सांभाळताना ती माझ्याहून दोन पावलं पुढेच आहे. आज माझी वयाची ७६ वर्षं ओलांडूनही कशाची कमी भासत नाही. मुली, जावई, नातवंडं आमची काळजी घेतच असतात. म्हणूनच आमचा संसार आनंदाच्या झऱ्याने बहरत आहे. मी आज जीवनात तिच्यामुळे सफल झालो आहे. अशी पत्नी मला लाभल्यामुळे तिचे ऋण आयुष्यात फेडणं शक्य नाही.