तुझा सदैव ऋणी

गौतम गायकवाड

मी वयाच्या एकोणिसाव्या वर्षी खासगी कंपनीत कामाला लागलो. आई-वडिलांच्या पसंतीने मी २० मे १९८४ रोजी नाजुका सोबत विवाहबद्ध झालो. आई-वडिलांनी माझ्या पत्नीला पोटच्या मुलीप्रमाणे प्रेम केलं आणि नाजुकानेसुध्दा सासू-सासरे हे आई वडीलच आहेत असं समजून त्यांची सेवा केली. माझ्या भावांचा सांभाळ केला.
उत्तम आणि अरविंद या दोन भावांची आई-वडील हयात असताना लग्न झाली. उत्तम हा अलिबाग येथे सुंदर असा स्वतःच्या कष्टाने, सुखी संसार करत आहे. त्याला चेतन आणि प्रतिक्षा ही दोन मुलं आहेत. त्याचप्रमाणे अरविंद हा ऑडीटर असून त्याला ही साची आणि यशेस अशी दोन मुलं आहेत. त्या दोघांच्या कार्यात माझी पत्नी नाजुका हीने जबाबदारीने कार्य सिध्दीस नेलं. त्यानंतर आई वडिलांचं छत्र काही दिवसांनी हरपून गेलं. आम्हा दोघांच्या या सुखी संसारात तीन मुलं झाली. त्यांचं संगाोपन, शिक्षण, ती स्वतः बघत असे. तिचे ऋण फेडणं शक्य नाही. तिचा स्वभाव मयाळू, मनमिळावू आहे. काही दिवसानंत मुलगा रोहीतचं लग्न झाालं. घरात छकुला आला. त्यावेळी त्याच्या पदस्पर्शाने घरातील वातावरण आनंदी झालं. पण माझी ही प्रिया घरात नसेल तर संपूर्ण घर हे घर राहत नाही. ती घरात नसल्याने स्वयंपाक घरातसुध्दा तिच्या हाताचा स्पर्श नसल्याने सगळं व्यर्थ होतं. ती घरात नसताना स्वयंपाक घरसुध्दा तीची वाट पाहत असतं. अशी ही माझी पत्नी नाती जपणारी, संभाळणारी, आनंदी पत्नीचा मी सदैव ऋणी आहे.