कविता तावडे, दहिसर
लहानपणी प्रत्येकाला कुठला ना कुठला तरी छंद असतो. तो जोपासण्यासाठी मनःशक्ती आणि चिकाटीची अत्यंत आवश्यकता असते. लहानपणी मला गाणी ऐकण्याची आवड होती. मी माझी आवडती गाणी खूप लक्षपूर्वक ऐकत असे. त्यातले सूर-ताल अगदी बरोबर लक्षात ठेवत असे. त्याचबरोबर चित्रं काढायलाही मला खूप आवडत असे. मी चित्रपट सृष्टीतील कलाकारांची हुबेहुब चित्रं काढत असे. हळुहळू माझ्या मनात चांगल्या-चांगल्या कविता सुचू लागल्या, पण त्या कागदावर उतरवायच्या आधीच नवीन काहीतरी सुचत असे. त्यामुळे मनातले विचार मनातच राहत असत. मग मी त्या वहीत लिहायला लागले. कालांतराने प्रपंचात व्यस्त झाल्यामुळे हे सारे छंद जोपासणं अवघड होऊ लागलं. काही कारणामुळे नोकरी सोडली आणि पुन्हा छंद जोपासण्याची संधी मिळाली.
आता मी माझा नवीन ब्लॉग बनवला आहे. जसजशा मला नवीन कल्पना सुचतात त्याचं मी लेखात आणि कवितेत रूपांतर करते. खूप प्रसन्न वाटतं. त्यातून सकारात्मक ऊर्जा मिळते. यावरुन आपण जे मनापासून शिकतो ते कधीही फुकट जात नाही, हे सिद्ध झालं. पूर्वी जी गाणी ऐकत होते ती आता गाते आणि स्वतःच रेकॉर्ड करते. आवाजाचं माहीत नाही पण गाण्याच्या चाली अचूक लावता येतात. गायिका बनण्याची इच्छा नसली तरी गाण्याची आवड पूर्ण करून खूप आनंद मिळतो. आत्मविश्वास, इच्छाशक्ती आणि एकाग्रतेच्या बळावर आपण काहीही करू शकतो याची खात्री झाली. मोठ्या-मोठ्या गायक-गायिकांच्या, चित्रपट कलाकारांच्या आठवणी ते हयात नसतानाही ताज्या राहतात. तशाच आठवणी निदान माझ्या शुभचिंतकांच्या मनात रहाव्यात ही प्रांजळ इच्छा आहे. माझी आवडती चित्रं काढण्यात आत्मिक समाधान मिळतं. खरंच मी खूप भाग्यवान आहे की, मला माझे छंद जोपासण्याची संधी पुन्हा एकदा मिळाली आणि त्यामुळे हे जीवन मी मनसोक्त आणि मनमुराद जगते. त्याबद्दल ईश्वराचे आणि माझ्या कुटुंबाचे कोटी कोटी आभार.
लहानपणी प्रत्येकाला कुठला ना कुठला तरी छंद असतो. तो जोपासण्यासाठी मनःशक्ती आणि चिकाटीची अत्यंत आवश्यकता असते. लहानपणी मला गाणी ऐकण्याची आवड होती. मी माझी आवडती गाणी खूप लक्षपूर्वक ऐकत असे. त्यातले सूर-ताल अगदी बरोबर लक्षात ठेवत असे. त्याचबरोबर चित्रं काढायलाही मला खूप आवडत असे. मी चित्रपट सृष्टीतील कलाकारांची हुबेहुब चित्रं काढत असे. हळुहळू माझ्या मनात चांगल्या-चांगल्या कविता सुचू लागल्या, पण त्या कागदावर उतरवायच्या आधीच नवीन काहीतरी सुचत असे. त्यामुळे मनातले विचार मनातच राहत असत. मग मी त्या वहीत लिहायला लागले. कालांतराने प्रपंचात व्यस्त झाल्यामुळे हे सारे छंद जोपासणं अवघड होऊ लागलं. काही कारणामुळे नोकरी सोडली आणि पुन्हा छंद जोपासण्याची संधी मिळाली.
आता मी माझा नवीन ब्लॉग बनवला आहे. जसजशा मला नवीन कल्पना सुचतात त्याचं मी लेखात आणि कवितेत रूपांतर करते. खूप प्रसन्न वाटतं. त्यातून सकारात्मक ऊर्जा मिळते. यावरुन आपण जे मनापासून शिकतो ते कधीही फुकट जात नाही, हे सिद्ध झालं. पूर्वी जी गाणी ऐकत होते ती आता गाते आणि स्वतःच रेकॉर्ड करते. आवाजाचं माहीत नाही पण गाण्याच्या चाली अचूक लावता येतात. गायिका बनण्याची इच्छा नसली तरी गाण्याची आवड पूर्ण करून खूप आनंद मिळतो. आत्मविश्वास, इच्छाशक्ती आणि एकाग्रतेच्या बळावर आपण काहीही करू शकतो याची खात्री झाली. मोठ्या-मोठ्या गायक-गायिकांच्या, चित्रपट कलाकारांच्या आठवणी ते हयात नसतानाही ताज्या राहतात. तशाच आठवणी निदान माझ्या शुभचिंतकांच्या मनात रहाव्यात ही प्रांजळ इच्छा आहे. माझी आवडती चित्रं काढण्यात आत्मिक समाधान मिळतं. खरंच मी खूप भाग्यवान आहे की, मला माझे छंद जोपासण्याची संधी पुन्हा एकदा मिळाली आणि त्यामुळे हे जीवन मी मनसोक्त आणि मनमुराद जगते. त्याबद्दल ईश्वराचे आणि माझ्या कुटुंबाचे कोटी कोटी आभार.