स्मिता गावडे, ठाणे
साधारणपणे प्रत्येकाला कुठल्या ना कुठल्या प्रकारचा छंद हा असतोच! फक्त काही वेळा तो नकळत घडत असतो. माझा स्वतःचा छंद म्हणजे पक्षी-प्राणी यांच्यावर प्रेम करणं, त्यांच्यात रमणं, त्यांना प्रेमाने वाढवणं. त्यांच्या लीला बघताना मी त्यांच्यात एकरूप होऊन जाते. त्यांच्या सहवासात वेळ कसा निघून जातो ते माझं मला कळतंच नाही. माझ्याकडे ल्हासा अप्सो जातीची कुत्री आहे. तिचं नाव मी लाडाने साशा ठेवलं आहे. अगदी दीड महिन्याची असताना आम्ही तिला घरी आणलं. आमचे डोंबिवली येथे स्नेही राहतात. त्यांनी आम्हाला साशा दिली. आज ती आठ वर्षांची आहे. तिचं आणि माझं असं काही नातं जुळलं आहे की, मला तिचा खूप आधार वाटतो. माझ्याकडे लव्ह बर्डस आणि कॉकटेल पोपट आहेत. त्यांच्यासाठी मोठा पिंजरा माझ्या यजमानांनी बनवून घेतला आहे. त्यात सगळे एकत्र राहतात. त्यांची काळजी घेणं, स्वच्छता राखणं, योग्य रीतीने देखभाल करणं मला खूप आवडतं. त्यांच्या किलबिलाटाने माझ्या घरात सकारात्मक ऊर्जा निर्माण होते.
पक्ष्यांना माझ्या हातात दाणे घेऊन त्यांना भरवणं मला फार आवडतं. कितीही केलं तरी माझ्या मनात येऊन जातं की, आपण आपल्या छंदासाठी त्यांना पिंजऱ्यात ठेवलं आहे. आमच्या घरात फिश टँकसुद्धा आहे. त्यातील रंगीबेरंगी माशांची हालचाल पाहायला अतिशय छान वाटतं. असं म्हणतात की, त्यांच्याकडे सलग पाहत बसलो की आपलं मन शांत होतं. हे सगळे माझ्या घरचे सदस्य आहेत आणि त्यांच्या आनंदात मी आनंद घेते. हे सगळं कधीच आपल्यावर रागवत नसतात. माझ्या साशावर मी रागवले तर ती मला चाटून माझा राग विसरायला लावते. माझे पक्षी तर मी शीळ घालायला लागले तर ते पण तशीच शीळ घालतात. त्यावेळी मला खूपच बरं वाटतं.
साधारणपणे प्रत्येकाला कुठल्या ना कुठल्या प्रकारचा छंद हा असतोच! फक्त काही वेळा तो नकळत घडत असतो. माझा स्वतःचा छंद म्हणजे पक्षी-प्राणी यांच्यावर प्रेम करणं, त्यांच्यात रमणं, त्यांना प्रेमाने वाढवणं. त्यांच्या लीला बघताना मी त्यांच्यात एकरूप होऊन जाते. त्यांच्या सहवासात वेळ कसा निघून जातो ते माझं मला कळतंच नाही. माझ्याकडे ल्हासा अप्सो जातीची कुत्री आहे. तिचं नाव मी लाडाने साशा ठेवलं आहे. अगदी दीड महिन्याची असताना आम्ही तिला घरी आणलं. आमचे डोंबिवली येथे स्नेही राहतात. त्यांनी आम्हाला साशा दिली. आज ती आठ वर्षांची आहे. तिचं आणि माझं असं काही नातं जुळलं आहे की, मला तिचा खूप आधार वाटतो. माझ्याकडे लव्ह बर्डस आणि कॉकटेल पोपट आहेत. त्यांच्यासाठी मोठा पिंजरा माझ्या यजमानांनी बनवून घेतला आहे. त्यात सगळे एकत्र राहतात. त्यांची काळजी घेणं, स्वच्छता राखणं, योग्य रीतीने देखभाल करणं मला खूप आवडतं. त्यांच्या किलबिलाटाने माझ्या घरात सकारात्मक ऊर्जा निर्माण होते.
पक्ष्यांना माझ्या हातात दाणे घेऊन त्यांना भरवणं मला फार आवडतं. कितीही केलं तरी माझ्या मनात येऊन जातं की, आपण आपल्या छंदासाठी त्यांना पिंजऱ्यात ठेवलं आहे. आमच्या घरात फिश टँकसुद्धा आहे. त्यातील रंगीबेरंगी माशांची हालचाल पाहायला अतिशय छान वाटतं. असं म्हणतात की, त्यांच्याकडे सलग पाहत बसलो की आपलं मन शांत होतं. हे सगळे माझ्या घरचे सदस्य आहेत आणि त्यांच्या आनंदात मी आनंद घेते. हे सगळं कधीच आपल्यावर रागवत नसतात. माझ्या साशावर मी रागवले तर ती मला चाटून माझा राग विसरायला लावते. माझे पक्षी तर मी शीळ घालायला लागले तर ते पण तशीच शीळ घालतात. त्यावेळी मला खूपच बरं वाटतं.