दोन क्षण विसाव्याचे

रजनी भागवत, अंबरनाथ

माझी आवडती जागा म्हणजे आमच्या क्लासिक सोसायटीतील छोटासा बगीचा आणि त्याच्या आजूबाजूला असलेले बाक होय. तिथं एकूण पाच बाक आहेत, त्यापैकी चार बाक रोवलेले असून एक बाक मोकळा आहे. इथे राहायला येऊन मला तीन वर्षं झाली. सुरुवातीला नवी जागा, सर्व काही नवीन होतं. त्यामुळे इथं कशी राहीन याची चिंता वाटत होती. मुळातच माझा स्वभाव खूप बोलका असल्यामुळे या जागेने मला आपलंसं केलं. हे बाक रोज संध्याकाळी अबाल वृद्धांनी भरून जातात. पूर्ण सोसायटीला चकरा मारून विसावा घेणारे स्त्री-पुरुष, बाकांसमोरील मोकळ्या जागेत खेळणारी मुलं, चिमुकल्यांना घेऊन येणाऱ्या आई मंडळींचा एक ग्रुप, असे बरेच लोक आपापल्या वेळेत एकत्र येतात. हळूहळू नवनवीन ओळखी झाल्या आणि संध्याकाळच्या वेळी मी इथे रमू लागले. ही जागा फक्त दुपारच्या वेळेस रिकामी असते. सकाळी इथे शाळेत जाणारी मुलं आणि त्यांचे पालक असतात. या जागी आल्यावर सगळे ताण विसरायला होतात. आमची सोसायटी बहुभाषिक असल्यामुळे 'अनेकता में एकता'चं चालतं-बोलतं उदाहरण या जागी दिसून येतं. होळीची आणि धुलिवंदनाची धमाल तर नवीन ऊर्जा देऊन जाते. यावर्षी तर बाका समोरील मोकळ्या जागेत योग दिनानिमित्त सर्वांसोबत योग प्रात्यक्षिके करण्याचा अनुभव घेता आला.
संध्याकाळी टीव्हीवरील हलते चित्रं बघत बसण्यापेक्षा इथे या सर्वांबरोबर माझा वेळ मजेत जातो. मी आणि माझ्या मैत्रिणी बॅडमिंटन खेळतो, खूप गप्पा मारतो. कोणी आजारी असेल किंवा बरेच दिवस दिसलं नसेल तर आस्थेने चौकशी करतो. इथे येणाऱ्या जेष्ठ व्यक्तींचे मार्गदर्शन ही घेतो. या जागेची आता खूप सवय झालीय. या जागेवर दिवसभरात एक चक्कर मारल्याशिवाय करमत नाही. रिमझिम पावसातही मी आणि माझ्या मैत्रिणी मोकळा बाक इमारतीच्या आडोश्याला लावून मस्त पाऊस एन्जॉय करतो. तर अशी ही माझी आवडती जागा माझ्यासारख्या गृहिणीला दोन क्षण विसाव्याचं, दोन क्षण ताजेपणाचे देऊन जाते.