सुभाष अभ्यंकर, ताडदेव
दक्षिण मुंबईतल्या ग्रँट रोडला असलेल्या शास्त्री हॉलमध्ये आम्ही राहतो. द्वारका चाळीच्या चौथ्या मजल्यावर आमची जागा आहे. मध्यंतरी आम्हाला दुसऱ्या मजल्यावरील जागा मिळाली. प्रथम माझी ऑफिसची कामं तेथूनच होत असत. आता तर माझा मुक्काम या जागेतच असतो. या जागेच्या शेजारची खोली ही चाळीच्या पॅसेजमधील अगदी टोकाची आहे. त्यामुळे त्यांनी तिथं लाकडी पार्टिशन घालून घेतलंय. पण त्या पार्टिशनला वरच्या भागात थोडी फट राहिली आहे. अगदीच लहान आणि निमुळती अशी फट आहे. त्यातून फक्त चिमणीच जाऊ शकेल एवढीच ती जागा आहे. खरंच एका चिमणीचं कुटुंब इथे रहायला आलंय. ते इवलंसं कुटुंब तिथं आनंदाने रहातं. माझ्या खोलीच्या खिडकीतून त्यांचं बागडणं बघणं, हा माझा विरंगुळा झालाय.
एकदा काय झालं, उन्हाळ्याचे दिवस होते, पावसाळा अजून लांब होता. सर्व प्राणी तहानलेले होते. पाण्याअभावी सैरभैर झाल्यासारखे दिसत होते. ते चिमणी कुटुंबियसुद्धा तहानेने व्याकूळ झालं होतं. त्या पार्टिशनला लागून आमचे एक उंच स्टूल आहे. त्यावर मी पाण्याने भरलेले भांडं ठेवायला सुरुवात केली. हळूहळू ती दोघं त्या भांड्यातलं पाणी प्यायला लागली. ते बघून काही कावळेसुद्धा पाण्यासाठी यायला लागले. ते पाहून मला खूप मजा वाटते. पण दिवस एक कावळा त्या पार्टिशनमधे डोकावून बघताना दिसला. तेव्हाच खरं धोक्याची जाणीव झाली होती आणि तसंच झालं. दोन दिवसानंतर दोघांपैकी फक्त चिमणाच दिसला. चिमणी कुठेतरी गायब झाली होती. चिमणा चिवचिवाट करत इकडेतिकडे फिरत होता. जणू चिमणीला तो शोधत असावा.
दक्षिण मुंबईतल्या ग्रँट रोडला असलेल्या शास्त्री हॉलमध्ये आम्ही राहतो. द्वारका चाळीच्या चौथ्या मजल्यावर आमची जागा आहे. मध्यंतरी आम्हाला दुसऱ्या मजल्यावरील जागा मिळाली. प्रथम माझी ऑफिसची कामं तेथूनच होत असत. आता तर माझा मुक्काम या जागेतच असतो. या जागेच्या शेजारची खोली ही चाळीच्या पॅसेजमधील अगदी टोकाची आहे. त्यामुळे त्यांनी तिथं लाकडी पार्टिशन घालून घेतलंय. पण त्या पार्टिशनला वरच्या भागात थोडी फट राहिली आहे. अगदीच लहान आणि निमुळती अशी फट आहे. त्यातून फक्त चिमणीच जाऊ शकेल एवढीच ती जागा आहे. खरंच एका चिमणीचं कुटुंब इथे रहायला आलंय. ते इवलंसं कुटुंब तिथं आनंदाने रहातं. माझ्या खोलीच्या खिडकीतून त्यांचं बागडणं बघणं, हा माझा विरंगुळा झालाय.
एकदा काय झालं, उन्हाळ्याचे दिवस होते, पावसाळा अजून लांब होता. सर्व प्राणी तहानलेले होते. पाण्याअभावी सैरभैर झाल्यासारखे दिसत होते. ते चिमणी कुटुंबियसुद्धा तहानेने व्याकूळ झालं होतं. त्या पार्टिशनला लागून आमचे एक उंच स्टूल आहे. त्यावर मी पाण्याने भरलेले भांडं ठेवायला सुरुवात केली. हळूहळू ती दोघं त्या भांड्यातलं पाणी प्यायला लागली. ते बघून काही कावळेसुद्धा पाण्यासाठी यायला लागले. ते पाहून मला खूप मजा वाटते. पण दिवस एक कावळा त्या पार्टिशनमधे डोकावून बघताना दिसला. तेव्हाच खरं धोक्याची जाणीव झाली होती आणि तसंच झालं. दोन दिवसानंतर दोघांपैकी फक्त चिमणाच दिसला. चिमणी कुठेतरी गायब झाली होती. चिमणा चिवचिवाट करत इकडेतिकडे फिरत होता. जणू चिमणीला तो शोधत असावा.