वैशाली सांडभोर, ठाणे
खरं म्हणजे माझा खजिना म्हणजे माझ्याकडील पुस्तकांचा संग्रह. पण त्याहूनही महत्त्वाचा खजिना म्हणजे निरनिराळ्या वर्तमानपत्रातील कोटेशन्स, फोटो, मला भावलेल्या कविता यांच्या कात्रणांचा संग्रह. अशीच एक कविता मला महाराष्ट्र टाइम्सच्या शनिवार ११ ऑगस्ट १९९०च्या अंकात सापडली. निमित्त होते बालकवींच्या जन्मशताब्दीचं. ती होती माझी आवडती कविता, 'श्रावणमासी हर्ष मानसी'. गर्द हिरव्या मनभावन रंगात संपूर्ण पानभर लिहिलेली. पाहिल्यावर लगेच बाजूला काढून ठेवलं ते अख्खं पान. विचार केला की ही कविता फ्रेम करून कुठल्यातरी शाळेला भेट द्यावी. पण माझ्याकडे ती तशीच पडून राहिली. आता निवृत्त झाल्यावर राजगुरूनगरला रहायला गेले. त्यावेळी आधी ती फ्रेम करून आणली. आता ती माझ्या राजगुरूनगरच्या घरात एका निवांत भिंतीवर विराजमान झाली आहे. शाळेला द्यायची की नाही, ते पुढेमागे बघता येईल. गंमत म्हणजे त्याच माझ्या घरातील भल्यामोठ्या खिडकीतून समोरच पसरलेली चार-पाच हिरवीगार शेतं माझ्या मनाला आनंदाचा शिडकावा देत असतात, जसा त्या कवितेतला हिरवाजर्द देखावा.
खरं म्हणजे माझा खजिना म्हणजे माझ्याकडील पुस्तकांचा संग्रह. पण त्याहूनही महत्त्वाचा खजिना म्हणजे निरनिराळ्या वर्तमानपत्रातील कोटेशन्स, फोटो, मला भावलेल्या कविता यांच्या कात्रणांचा संग्रह. अशीच एक कविता मला महाराष्ट्र टाइम्सच्या शनिवार ११ ऑगस्ट १९९०च्या अंकात सापडली. निमित्त होते बालकवींच्या जन्मशताब्दीचं. ती होती माझी आवडती कविता, 'श्रावणमासी हर्ष मानसी'. गर्द हिरव्या मनभावन रंगात संपूर्ण पानभर लिहिलेली. पाहिल्यावर लगेच बाजूला काढून ठेवलं ते अख्खं पान. विचार केला की ही कविता फ्रेम करून कुठल्यातरी शाळेला भेट द्यावी. पण माझ्याकडे ती तशीच पडून राहिली. आता निवृत्त झाल्यावर राजगुरूनगरला रहायला गेले. त्यावेळी आधी ती फ्रेम करून आणली. आता ती माझ्या राजगुरूनगरच्या घरात एका निवांत भिंतीवर विराजमान झाली आहे. शाळेला द्यायची की नाही, ते पुढेमागे बघता येईल. गंमत म्हणजे त्याच माझ्या घरातील भल्यामोठ्या खिडकीतून समोरच पसरलेली चार-पाच हिरवीगार शेतं माझ्या मनाला आनंदाचा शिडकावा देत असतात, जसा त्या कवितेतला हिरवाजर्द देखावा.