अद्विका महाजन, नाशिक
डिसेंबर २०१५ मध्ये आमच्या शाळेची सहल ‘सापुतारा’ या निसर्गरम्य ठिकाणी जाऊन आली. आम्ही सगळ्या मैत्रिणी व आमच्या शाळेतील बाई, सर असे सगळेजण १५ डिसेंबरला सकाळी साडेसात वाजता बसमध्ये बसलो. प्रवास सुरू झाल्यापासून ही जागा कशी असेल याविषयी माझ्या मनात विविध प्रश्न आणि विचार येत होते.
बसमध्ये माझ्या मैत्रिणी श्रृती, आर्या, भूमिका, सौम्या आम्ही सगळ्याजणी खूप गाणी म्हणत प्रवासाचा आनंद घेत होतो. बरेच गेमही आम्ही यावेळी खेळत होतो. सकाळी साडेदहा वाजता आम्ही सापुताऱ्याला पोहोचलो. बसमधून उतरल्यावर सगळीकडे डोंगर व हिरवीगार झाडे पाहून मला खूपच आनंद झाला. माझ्या कल्पनेपेक्षा अधिक ही जागा सुंदर होती.
सर्वप्रथम आम्ही जिथे नैसर्गिक प्रक्रियेने मधमाशा मध तयार करतात त्या जागेला भेट दिली. तिथे खूप साऱ्या मधमाशा पाहून खूप आनंद झाला. मधमाशांचे पोळे पाहून आम्ही सगळे चकितच झालो. आमच्या मोठ्या सरांनी तेव्हा मधमाशांबद्दल माहिती सांगितली. तेथून आम्ही अशा ठिकाणाला भेट दिली जेथे आम्हाला आदिवासींची जीवनशैली पाहता येणार होती. तेथे गेल्यानंतर आदिवासी बांधवांनी ते कोणत्या वस्तू वापरतात विषयी माहिती दिली. त्यांनी तयार केलेले वारली पेंटिंग दाखवले. जंगलातील सर्व पक्षांची चित्रे दाखवली. ती चित्रे पाहून आम्हाला आदिवासी लोक कसे राहात असतील, ते काय काम करत असतील याविषयी माहिती मिळाली.
पुढे आम्ही मच्छी घर म्हणजेच वेगवेगळ्या प्रकारचे मासे पाहाण्यासाठी गेलो. मासे पाहिल्यानंतर बागेत गेलो. तिथे एका झाडाखाली बसून सर्वांनी जेवण केले. त्यानंतर आम्ही सगळे मित्रमैत्रिणी ड्रॅगनमध्ये बसलो. पुढे रोप वेच्या दिशेने गेलो. माझ्या मनात रोप वेबद्दल भीती असल्याने मी त्यात बसले नाही. त्यानंतर घोडागाडीत बसण्याचा आनंद लुटला. त्यानंतर सूर्यास्त पाहण्याची उत्सुकता सर्वांनाच लागली होती. मावळता सूर्य पाहातानाचा तो क्षण अविस्मरणीय होता. ते दृश्य मला अजूनही आठवते. खाली दरीत पाहिल्यावर सर्व दृश्य वेगळेत दिसत होते. सूर्यास्त पाहिल्यानंतर आम्ही नाशिकला येण्यासाठी परत निघालो.
परतीच्या प्रवासात दिवसभराचा आनंद सोबत घेऊन आम्ही निघालो. बसमध्ये कोणी झोपले होते कोणी खेळत होते. रात्री साडेनऊ वाजता आम्ही शाळेत पोहोचलो. सगळेजण खूप थकले होते. आईबाबांची वाट पाहात होते. माझी शाळेत सापुतारा ट्रीप माझ्या खूप आठवणीत राहिल.
डिसेंबर २०१५ मध्ये आमच्या शाळेची सहल ‘सापुतारा’ या निसर्गरम्य ठिकाणी जाऊन आली. आम्ही सगळ्या मैत्रिणी व आमच्या शाळेतील बाई, सर असे सगळेजण १५ डिसेंबरला सकाळी साडेसात वाजता बसमध्ये बसलो. प्रवास सुरू झाल्यापासून ही जागा कशी असेल याविषयी माझ्या मनात विविध प्रश्न आणि विचार येत होते.
बसमध्ये माझ्या मैत्रिणी श्रृती, आर्या, भूमिका, सौम्या आम्ही सगळ्याजणी खूप गाणी म्हणत प्रवासाचा आनंद घेत होतो. बरेच गेमही आम्ही यावेळी खेळत होतो. सकाळी साडेदहा वाजता आम्ही सापुताऱ्याला पोहोचलो. बसमधून उतरल्यावर सगळीकडे डोंगर व हिरवीगार झाडे पाहून मला खूपच आनंद झाला. माझ्या कल्पनेपेक्षा अधिक ही जागा सुंदर होती.
सर्वप्रथम आम्ही जिथे नैसर्गिक प्रक्रियेने मधमाशा मध तयार करतात त्या जागेला भेट दिली. तिथे खूप साऱ्या मधमाशा पाहून खूप आनंद झाला. मधमाशांचे पोळे पाहून आम्ही सगळे चकितच झालो. आमच्या मोठ्या सरांनी तेव्हा मधमाशांबद्दल माहिती सांगितली. तेथून आम्ही अशा ठिकाणाला भेट दिली जेथे आम्हाला आदिवासींची जीवनशैली पाहता येणार होती. तेथे गेल्यानंतर आदिवासी बांधवांनी ते कोणत्या वस्तू वापरतात विषयी माहिती दिली. त्यांनी तयार केलेले वारली पेंटिंग दाखवले. जंगलातील सर्व पक्षांची चित्रे दाखवली. ती चित्रे पाहून आम्हाला आदिवासी लोक कसे राहात असतील, ते काय काम करत असतील याविषयी माहिती मिळाली.
पुढे आम्ही मच्छी घर म्हणजेच वेगवेगळ्या प्रकारचे मासे पाहाण्यासाठी गेलो. मासे पाहिल्यानंतर बागेत गेलो. तिथे एका झाडाखाली बसून सर्वांनी जेवण केले. त्यानंतर आम्ही सगळे मित्रमैत्रिणी ड्रॅगनमध्ये बसलो. पुढे रोप वेच्या दिशेने गेलो. माझ्या मनात रोप वेबद्दल भीती असल्याने मी त्यात बसले नाही. त्यानंतर घोडागाडीत बसण्याचा आनंद लुटला. त्यानंतर सूर्यास्त पाहण्याची उत्सुकता सर्वांनाच लागली होती. मावळता सूर्य पाहातानाचा तो क्षण अविस्मरणीय होता. ते दृश्य मला अजूनही आठवते. खाली दरीत पाहिल्यावर सर्व दृश्य वेगळेत दिसत होते. सूर्यास्त पाहिल्यानंतर आम्ही नाशिकला येण्यासाठी परत निघालो.
परतीच्या प्रवासात दिवसभराचा आनंद सोबत घेऊन आम्ही निघालो. बसमध्ये कोणी झोपले होते कोणी खेळत होते. रात्री साडेनऊ वाजता आम्ही शाळेत पोहोचलो. सगळेजण खूप थकले होते. आईबाबांची वाट पाहात होते. माझी शाळेत सापुतारा ट्रीप माझ्या खूप आठवणीत राहिल.