आजोळची देव माणसं

मंगला पवार, वरळी

माझ्यानंतर दोन वर्षांनी माझी बहीण झाली. बहीण लहान असल्यामुळे आई-वडिलांनी मला आजोळी ठेवलं. लहानपणापासून माझं संगोपन माझी आजी-आजोबा, मावशी, तीन मामा यांनी केलं. माझं शाळा ते कॉलेजपर्यंतचे शिक्षण पूर्ण करण्यात माझ्या भाई मामाने मला पूर्ण मदत केली. म्हणून मी बी. एपर्यंत शिक्षण पूर्ण करू शकले. माझ्या तीन मामी माझ्याबरोबर प्रेमाने वागत. त्या माझे खूप लाड करायच्या. माझ्या मावशीने आणि आजीने मला जेवण करण्यास शिकवलं. आजी व आजोबा कडक शिस्तीचे होते. त्यामुळे वेळच्यावेळी घरी येणं. वेळोवेळी अभ्यास पूर्ण करणं, पाहुण्यांचं आनंदाने स्वागत करणं अशा चांगल्या सवयी लहानपणापासूनच माझ्या अंगी लागल्या. अशा देव माणसांमुळे मी स्वत:चा छोटासा व्यवसाय करु शकले. अजूनही ही सगळी मंडळी मला सगळ्या कार्यक्रमात न विसरता बोलवतात. त्यांची मुलंही आता मोठी झालीत ती सुद्धा माझ्याशी प्रमाणे वागतात. या सर्वांचा मला खूप अभिमान आहे. ही सगळी मंडळी माझ्याकडून प्रत्यक्ष आभार स्वीकारणार नाहीत, म्हणूनच मी या 'मटा'च्या माध्यमातून 'थँक यू' या सदरातून त्यांचे आभार मानीत आहे.