आईने घडवलं!

निरुता भाटवडेकर, दादर
मला थँक यू माझ्या आईला म्हणायचंय. माझी आई डॉ. शैला भाटवडेकर. माझ्या आईने माझ्या आयुष्यात विविध भूमिका निभावल्या. मैत्रीण, आयुष्य जगायला शिकवणारी शिक्षिका, एखादा निर्णय घेतेवेळी द्विधा मनस्थिती झाल्यास समुपदेशकाची. तिच्याकडे दोन महत्त्वाचे दोन गुण आहेत ते म्हणजे संयम आणि जिद्द. हे दोन्ही गुण सुखकर आयुष्यासाठी महत्त्वाचे असतात. ते मी तिच्याकडून शिकले आणि अंगीकारले. त्याबद्दल तिला थँक यू म्हणायचं आहे.
माझ्या आईने तिच्या ५० व्या वर्षी पी.एचडीची डिग्री मिळवली. माझ्या आणि बहिणीच्या शिक्षणात आणि संसारात अडथळा येऊ नये म्हणून तिने पी.एचडी करण्याचा निर्णय लांबवला. वेळी-अवेळी प्रयोगासाठी तिला प्रयोगशाळेत जाव लागे. नैराशाचे अनेक प्रसंग आले. पण तिने कधी धीर सोडला नाही. मुलाखतीच्या सत्रामध्ये परीक्षकही या विद्यार्थिनीला बघून चकित झाले.
वयाच्या ७० व्या वर्षी दादरमधील पुरातन मंदिराच्या नूतनीकरणाचं शिव धनुष्य तिने उचललं. देवळाचे आर्किटेक शोधण्यापासून, कागदपत्रे मिळवण्यासाठी केलेली धडपड असो, आर्थिक बाजू असो हा प्रवास खूप खडतर होता. यात तिची दिसली ती जिद्द आणि हे सर्व करत असताना तिला मधुमेहाचा त्रास सतावत होता. हे सगळे गुण मी तुझ्याकडून शिकले आणि त्याचा मला सुखकर आयुष्यासाठी उपयोग होईल. त्यासाठी तुझी मी आयुष्यभराची ऋणी आहे.